شیعه پاسخ نمی دهد
سوالات بی پاسخ که باید از شیعه پرسیده شوند – سرخاب و سفید آبروایات پنهان
پیرامون رحلت نبی اکرم صلی الله علیه وآله وسلم روایتی می باشد حاکی از چشیدن گوشت گوسفندی آغشته به زهر توسط پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم که توسط زنی یهودی تهیه شده بود، ولی روافض، روایات دیگری نیز دارند و البته لطف بسیاری نسبت به اهل سنت نموده اند و آن روایات را در بطور علنی بیان نکرده اند تا مبادا به اتحاد مسلمین لطمه ای بخورد!! ولی از ته دل بدانها معتقدند و از آن روایات خوششان می آید. روایاتی که از مسموم شدن پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم توسط نزدیکانش حکایت دارند، نزدیکانی چون عمر و ابوبکر و عایشه و….!!! و دلیل اینکار نزدیکان پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم نیز ابلاغ خلافت الهی حضرت علی بوده است!!! سوال ما اینجاست که اگر این روایات صحت دارند پس تکلیف آیه 67 سوره مائده چیست؟ مگر در این آیه نیامده که خداوند در خصوص اعلام خلافت حضرت علی ترا از گزند و شر مردم نگاه می دارد؟ پس نعوذبالله سخن خداوند درست در نیامده و پس از ابلاغ آن مطلب یعنی خلافت الهی علی(به زعم روافض و مدعیان تشیع)می بینیم که پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم توسط نزدیکانش مسموم می شوند و حتی این مسمومیت در انتها باعث رحلت ایشان می شود.
آیه ابلاغ رسالت
يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللّهَ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ، اى پيامبر آنچه از جانب پروردگارت به سوى تو نازل شده ابلاغ كن و اگر نكنى پيامش را نرساندهاى و خدا تو را از (گزند) مردم نگاه مىدارد آرى خدا گروه كافران را هدايت نمىكند(سوره مائده آیه67) علمای مدعی تشیع نزول این آیه را در مورد خلافت و جانشینی حضرت علی می دانند، یعنی مطلبی را که پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم باید ابلاغ می کرده و از مردم نمی ترسیده همان خلافت حضرت علی بوده است!!! مسلما با مراجعه به خود قرآن به تنهایی و بدون در نظر گرفتن روایات چنین ادعایی اثبات نمی شود، چونکه ما انزل، باید داخل خود قرآن باشد! حالا این معرفی جانشین، کجای قرآن آمده است؟ این همه بر حساسیت این موضوع تاکید شده و حتی بیان شده که اگر آنرا نرسانی در واقع رسالت خود را انجام نداده ای، ولی ناگهان خود خدا موضوع را مسکوت گذاشته است!! و جالب است که حتی آیه بعدی نیز با قل شروع شده، یعنی بگو…. که البته موضوع پیرامون اهل کتاب است و ربطی به خلافت علی ندارد. در کل، شان نزولهایی که در خصوص این آیه وجود دارد به قرار زیر دسته بندی می شود :
آیا امام خانه نشین بود؟
آخوندهای مدعی تشیع بر بالای منبرها مرتب می گویند که حضرت علی 25 سال خانه نشین بوده و تحت خفقان و فشار خلفا به سر می برده است!! سوال اینجاست که با وجود این موارد چگونه خانه نشین بود؟! 1- دادن مشورتهای گوناگون در امور مختلف قضایی همچون قضاوت پیرامون رجم یک زن و غیره ….، بطوریکه عمر بارها می گفت: چنانچه علی نبود عمر هلاک می شد 2- فرستادن حسن و حسین به جنگ(در جنگهای با ایران، مثلاً حضور امام حسن در فتح اصفهان) 3- نظارت بر جمع آوری قرآن 4- دادن مشورت به خلفا در زمینه های جنگی، اقتصادی، اجتماعی، قضایی و در یک کلام به عنوان وزیر و مشاور برای خلفا 5- در آوردن ام کلثوم به همسری عمر بن خطاب6- تعیین مبدا تاریخ مسلمین، یعنی همان هجرت نبی اکرم صلی الله علیه وآله وسلم 7- جانشینی حضرت عمر در مدینه(حداقل دو بار) 8- روش اتخاذی پیرامون زینتهای خانه کعبه و موارد دیگر ….، پس این چگونه خانه نشینی است؟! ایکاش آقای منتظری که مشاور خمینی بود پس از عزل شدنش به همین طریق، خانه نشین شده بود!!
کلاه گشاد و مغز نخودی
مغز نخودی شما هر کجا در قرآن به کلمات اولی الامر، امام، ائمه و خلیفه برخورد می کند آنرا به 12 امام شیعه مربوط می نماید، می شود بفرمایید بطور نمونه در آیات زیر، امام و ائمه و خلیفه چه معنی می دهد: أَفَمَن كَانَ عَلَى بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّهِ وَيَتْلُوهُ شَاهِدٌ مِّنْهُ وَمِن قَبْلِهِ كِتَابُ مُوسَى إَمَامًا وَرَحْمَةً أُوْلَئِكَ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَمَن يَكْفُرْ بِهِ مِنَ الأَحْزَابِ فَالنَّارُ مَوْعِدُهُ فَلاَ تَكُ فِي مِرْيَةٍ مِّنْهُ إِنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّكَ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يُؤْمِنُونَ (هود/17)آيا كسى كه از جانب پروردگارش بر حجتى روشن است و شاهدى از (خويشان) او پيرو آن است و پيش از وى (نيز) كتاب موسى راهبر و مايه رحمت بوده است (دروغ مىبافد) آنان (كه در جستجوى حقيقتاند) به آن مىگروند و هر كس از گروههاى (مخالف) به آن كفر ورزد آتش وعدهگاه اوست پس در آن ترديد مكن كه آن حق است (و) از جانب پروردگارت (آمده است) ولى بيشتر مردم باور نمىكنند.
فرض محال و واکنش امام علی
یک سئوال با چندین فرض محال : آخوندهای رافضی بر بالای منبرهای خود مرتب از دوستی حضرت علی صحبت می کنند و حتی مطالبی بسیار افراطی را بیان می کنند، همچون اینکه چنانچه کسی اعمال نیک بسیاری داشته باشد و قوانین اسلام را مو به مو انجام دهد و در بین صفا و مروه مظلومانه شهید شود، ولی دوستی علی را نداشته باشد، بویی از بهشت نمی برد!!! از نظر ما علت چنین هذیان گویی هايي این است که مدعیان تشیع، علی و امامان خود را اصل دین و خود دین می پندارند[1] در صورتیکه ائمه تنها تابع دین بوده اند و هر کس باید مثل ایشان تابع دین باشد و تنها به همان دستورات دین عمل کند، خواه علی را بشناسد یا نشناسد و اگر در دین اسلام ، افراد اینگونه دارای اهمیت بودند پس چرا
بن بست خود ساخته
علمای رافضی پیرامون حدیث حوض که در کتب اهل سنت ثبت شده شلوغ بسیاری می کنند و با اینکه من در جلد قبلی همین کتاب پاسخی دندان شکن بدانها دادم ولی باز جناب قزوینی به روی مبارک خود نیاورده و همچنان همان چرندیات قبلی علمای رافضی را تکرار می کند، در جلد قبلی اینگونه پاسخ دادم، عین سوال را می آورم: مورد ديگري كه علماي شيعه مرتب به آن استناد مي كنند حديثي است مبني بر اينكه در جهان آخرت پيامبر صلی الله علیه وآله وسلم سراغ اصحاب خويش را مي گيرد و به او مي گويند: تو نمي داني اصحاب و يارانت پس از تو چه كردند و آنها پس از تو مرتد شدند.
سوال ما اين است كه چطور اين حديث مورد استناد شماست؟ مگر شما عقيده نداريد كه پيامبر و امامان پس از مرگ نيز از احوال ما باخبرند و در واقع زنده اند، پس چطور در اين حديث پيامبر صلی الله علیه وآله وسلم از ياران خودش هم بي خبر است؟ و حتي از حوادث پس از رحلت خويش اطلاعي ندارد.
بیعت در پایتخت
اگر 120 هزار نفر در غدیر خم با علی بیعت کرده اند پس چرا پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم در مدینه و از مردم آنجا برای علی بیعت نگرفت؟ آن 120 هزار نفر که در عربستان پراکنده می شده اند و آن زمان نیز تلویزیون و وسائل مخابراتی در کار نبوده است، پس بیعت گرفتن از آنها سود چندانی نداشته است، چون پایتخت و مرکز خلافت در مدینه بوده و
بهانه بهتر برای مانعین زکات
در جریان شورش اهل رده چرا مرتدین تنها می گفتند زکات نمی دهیم؟ چرا نمی گفتند ما بیعت خود را با علی نمی شکنیم؟ چرا نمی گفتند ما علی را می خواهیم و ابوبکر را نمی خواهیم؟ اینها که بهانه هایی بهتر بود برای ندادن زکات؟
خدا همراه چه کسی است؟
در سوره توبه آیه 40 ، خطاب به ابوبکر رضی الله عنه از جانب پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم آمده: لاتحزن ان الله معنا یعنی غمگین مباش که خدا با ماست. سوال ما این است که بهترین توضیح و تفسیر پیرامون آیات قرآنی، توضیح و تفسیر یک آیه با آیات دیگر است، یعنی یک آیه را با آیات دیگر توضیح دهیم. خوب می شود بفرمایید معیت و همراهی خداوند در آیات دیگر نسبت به چه کسانی بیان شده است؟!! در همه جای قرآن این معیت با متقین(مع المتقین) و صابرین(مع الصابرین) و مومنین(مع المومنین) و بطور کل با افراد نیکوکار و مومن است نه با غاصب خلافت الهی، نه با ظالم، نه با غاصب فدک، نه با منافق، نه با ترسو، نه با فردی بی ایمان!!!(واقعا برای آقایان محترم رافضی جای بسی تاسف است که القاب برازنده خود را نثار بهترین مومنین می کنند)
خوف یا حزن؟
چرا شما در سوره توبه آیه 40 ، لاتحزن را به ترس و خوف ترجمه می کنید؟ در صورتیکه لاتحزن از حزن و اندوه و غم است، یعنی غمگین مباش و چنانچه خوف و ترس مقصود بود، لاتخف بکار می رفت.
نسب امام صادق به چه کسی میرسد؟
حضرت امام صادق علیه السلام می فرمایند : ولدنی ابوبکر مرتا : نسب من از دو سو به ابوبکر می رسد. آخوندها در سند این حدیث مناقشه می کنند. می شود بفرمایید در اینصورت نسب امام صادق به چه کسی می رسد؟ شاید خواهید گفت به دختر یزدگرد؟ واعجبا از تعصب! یعنی حاضرید نسب امام صادق را به مشتی گبر آتش پرست برسانید ولی به ابوبکر نرسانید؟ آن هم افسانه ای که دکتر شریعتی این شیعه تندرو و متبحر در علم تاریخ و جامعه شناسی قویا رد کرده است!
پس چه کسی امام جماعت بوده است؟
در 13 روز آخر عمر مبارک پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم ، پیش نماز و امام جماعت حضرت ابوبکر رضی الله عنه بوده اند، ولی رافضیان منکر این مسئله هستند!! سوال اینجاست که می شود بفرمائید پس چه کسی امام جماعت بوده است؟!! اگر ابوبکر نبوده چه کسی بوده؟ علمای رافضی خواهند گفت که پیامبر اسلام در حالت بیماری و با زحمت فراوان و با کمک دیگران از اتاق خود به محل نماز آمده و با دست خود ابوبکر را کنار زده است و خود پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم امامت نماز را بر عهده گرفته اند! در جواب می گوئیم یعنی حضرت محمد صلی الله علیه وآله وسلم هر روز در حال بیماری به مسجد می آمده و ابوبکر را کنار می زده است؟!! یعنی روزی پنج نوبت اینکار را می کرده است؟!! 13 روز می شود 65 نوبت نماز، یعنی پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم 65 دفعه آمده اند و ابوبکر را کنار زده اند؟!!! واقعا عجیب است!! چطور ابوبکر باز هر روز می آمده و مردم هم چیزی نمی گفته اند!! ببینید چگونه تاریخ و مقلدین نادان را مضحکه و مسخره عقاید منحط خود کرده اید.
تعلیم دین توسط چه کسی؟
مدعیان تشیع بر این باورند که بنا به دستور پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم دین را می بایست تنها از امامان و معصومین گرفت، یعنی تنها اهل بیت شایستگی تعلیم قرآن و سنت را بطور صحیح و بدون خطا دارند و به احادیثی چون قرآن و عترتی و … اشاره دارند و حتی قرآن را بدون وجود اهل بیت، کافی و یا قابل فهم نمی دانند، اما سوال اینجاست:
چرا تقیه؟
در کتاب کافی حدیثی هست مبنی بر اینکه امامان از زمان مرگ خود باخبرند و حتی به اختیار خویش می میرند، سوال ما این است که پس تقیه برای چیست؟! چون مدعیان تشیع بسیاری از رفتارهای امامان خود را حمل بر تقیه می کند و می دانیم که تقیه برای حفظ جان است و چنانچه امامان از زمان مرگ خویش باخبرند و می دانند قاتل کیست و حتی به اختیار خویش می میرند، پس دیگر برای چه تقیه می کرده اند؟!!
چه اجری و چه مزدی؟
در بسیاری از آیات قرآنی خطاب به پیامبر اسلام آمده که بگو من از شما اجر و مزد رسالت نمی خواهم. سوال ما این است که چه مزدی بهتر از خمس و گرفتن یک پنجم از مال مردم؟! و چه مزدی بهتر از موروثی کردن خلافت در خاندان خود؟!! و چه مزدی بهتر از فدک؟! خوب پیامبر با این تفاسیر دیگر چه مزدی می خواسته؟! آیا این امور از نظر شما عقلی و منطقی و منطبق با قرآن است؟!!
پاسخ به مسیحی
اگر در عصر حاضر شخصی مثلا مسیحی بخواهد مسلمان شود و بگوید این دین شما در زمان حیات پیامبرتان و نزول فرشتگان، بدترین و ظالمترین افراد را پس از 23 سال تحویل بشریت داده است که اکثرشان دستور الهی را زیر پا گذاشتند و بیعت خود را شکستند و مرتد شدند و به اهل بیت پیامبرتان ظلم و ستم فراوان کردند و بنابراین دین شما قابل پیروی نیست و من مسلمان نخواهم شد، شما مدعیان تشیع چه پاسخی می دهید؟ فراموش نکنید در اینجا صحبت، تنها بر سر خاتم انبیاء و دین تکمیل شده اسلام و بهترین و کامل ترین دین است که چنین یارانی پرورش داده و لطف کرده دوباره دست به قیاسهای مسخره در تاریخ نزنید.
فاصله ائمه از ما چقدر است؟
در قرآن می خوانیم: وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ وَنَعْلَمُ مَا تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ(سوره ق/16) و ما انسان را آفريدهايم و مىدانيم كه نفس او چه وسوسهاى به او مىكند و ما از رگ گردن به او نزديكتريم. در این آیه خداوند، خود را از رگ گردن به انسانها نزدیکتر می داند و از طرفی مدعیان تشیع، ائمه را واسطه و شفیع و باب میان انسان و خداوند می دانند. سوال اینجاست که در این آیه مقدار نزدیکی و فاصله میان خداوند و انسان بیان شده و ما می خواهیم بدانیم ائمه در کجای این فاصله قرار گرفته اند؟ یعنی در کجا قرار گرفته اند که نزدیک تر از رگ گردن به انسان است؟!!! فراموش نکنید ما به دلایل رافضیان مبنی بر توجیه واسطه تراشی کاری نداریم، دلایلی چون اینکه اینها دارای آبرو نزد خداوند هستند و درخواستشان اجابت خواهد شد و بقيه خرافات!!!! ما فقط می خواهیم بدانیم ائمه با توجه به اين آيه، در کجا و در چه جایگاهی میان انسان و خداوند قرار گرفته اند؟
مرکز خلافت
آخوندهای مدعی تشیع، انحرافات به وجود آمده از صدر اسلام تا کنون را بخاطر کودتای سقیفه می دانند و حتی حوادثی چون عاشورا و شهادت و مظلومیت ائمه خود را به سقیفه مرتبط می سازند!! حال سوال ما این است که چنانچه در طی این مدت، شهرهای اسلامی و مسلمین جهان از نظر شما منحرف شده اند، پس چرا این فساد و انحراف در خود شهر مدینه که مرکز خلافت و محل سقیفه بوده است به وجود نیامده؟ و حتی هم اکنون نیز پس از گذشت 1400 سال، وقتی به سفر حج می رویم می بینیم که مدینه حتی از سایر شهرهای عربستان هم بهتر است؟ و حتی بسیاری از زوار ایرانی به این امر معترف هستند( از جمله دکتر علی شریعتی) فراموش نکنید ما با شیعه نبودن مردم مدینه کاری نداریم، چون همین از نظر شما برای فاسد جلوه دادن اشخاص کافیست، سوال ما در اینجا تنها انحرافات و فسادهای مختلف و گوناگون اجتماعی است که از نظر شما در همه روزنه ها به وجود آمده و تنها علتش نیز سقیفه است.
سر ناسازگاری
چرا صنف و طبقه شما همیشه تاریخ با انسانهای عاقل و میانه رویی که درک درستی از جامعه ایران و صحنه بین المللی دارند، هم مسلمانند و هم وطن دوست، دشمنی و مخالفت می کنید : مصدق، بازرگان، بنی صدر، خاتمی. البته زمستان می رود و روسیاهی آن به ذغال می ماند، تاریخ گواهی خواهد داد که حق با کیست.
از کجا معلوم؟!
علمای مدعی تشیع می گویند بخاطر کودتای سقیفه و غصب خلافت الهی علی و در واقع بخاطر خلیفه شدن ابوبکر بوده که اسلام از مسیر اصلی خود منحرف شده و به همین دلیل حوادث و انحرافات بعدی را نیز بر گردن ابوبکر و عمر و یارانشان می اندازند و حتی ایشان را مسبب شهادت امام حسین و عاشورا می دانند!!! سوال ما اینجاست که طبق این نظر پس چطور پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم 10 سال در مدینه خلافت داشت و حتی با وحی نیز مرتبط بود، ولی به زعم شما در انتها اکثر شاگردان و یارانش مرتد و بیعت شکن شدند و تازه از بدترین انسانها از نظر شما شدند، کسانی که به عقیده شما دستور الهی را زیر پا گذاشتند و مرتد شدند و به اهل بیت نیز ظلم فراوان کردند، پس آیا نعوذ بالله مقصر اصلی محمد صلی الله علیه وآله وسلم بوده است که دینش به نظر شما اینگونه منحرف شده است؟!
چگونه یک شیعه در مقابل سه معصوم می ایستد؟!
مدعیان تشیع، کسانی مانند مالک اشتر و عمار و محمد بن ابی بکر را بهترین یاران حضرت علی علیه السلام می دانند که در واقع مو به مو پیرو امامت بوده اند و جای بر جای پاهای علی می گذاشته اند، سوال اینجاست که چطور این سه نفر در جریان قتل حضرت عثمان رضی الله عنه در مقابل سه امام ایستاده اند؟! در مقابل حسن و حسین که جلوی درب منزل عثمان جهت دفاع ایستاده بودند و در واقع در برابر خود حضرت علی که دو فرزندش را آنجا قرار داده بود، پس در برابر سه معصوم ایستاده اند. چنانچه بگوئید ما این موضوع و دفاع حسن و حسین از عثمان را قبول نداریم، باید گفت پس مردم در مقصر دانستن علی و شریک دانستن او در قتل عثمان به نوعی حق داشته اند و نمی توانید دائم به آنها خرده بگیرید که چرا حضرت علی را متهم می کرده اند، چون می دیده اند که علی در برابر مهاجمین کاری نمی کند(مهاجمینی که از اطرافیان و یاران نزدیک حضرت علی بوده اند و بعد نیز در خلافت وی به فرماندهی سپاهش منصوب شده اند) در ضمن وقتی همه می دیده اند که علی در برابر قتل داماد رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم (داماد دو دختر) بی تفاوت است، پس نباید بر این مردم ایراد بگیرید که چرا در عاشورا به فریاد نوه رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم نرسیده اند؟!! خوب وقتی می دیده اند قتل داماد و صحابه پیامبر اسلام عادی است، بنابراین در برابر قتل نوه او نیز بی تفاوت شده اند.
علي مع الحق و الحق مع علي؟!!
حضرت علی علیه السلام در جايي وقتي براي نبرد جمل حركت مي‌كنند حارث از ايشان مي پرسد اگر آنها (عايشه و طلحه و زبير) صلح نكردند چه مي كني؟ حضرت پاسخ مي دهند: نبرد مي كنيم. حارث با تعجب مي‌پرسد: با ام‌المومنين و سيف الاسلام و طلحه الخير؟ حضرت علي علیه السلام در پاسخ می فرماید:
افراد ملاک حق نیستند
حضرت علی علیه السلام فرموده: افراد(یعنی ائمه، علماء، مجتهدان، آقا، ولی فقیه و….) ملاک حق نیستند، بلکه حق را خود ملاکی است که افراد با آن سنجیده می شوند. شما این حدیث را مرتب در بوق و کرنا می کنید که: من مات ولم یعرف امام زمانه مات میته جاهلیه، یعنی هر کسی بمیرد و امام زمان خودش را نشناسد، مرگ او به مرگ جاهلیت بوده است.
حدیث لوح جابر
عده ای از شیعیان در قم وقتی خبر رحلت امام حسن عسکری را شنیدند و فهمیدند که جعفر می خواهد به جای او امام شود، به سمت سامرا به راه افتادند و گفتند می رویم تا از جعفر سوالاتی(در مورد علم غیب) بکنیم تا بدانیم آیا او واقعاً امام است یا نه؟ و اما سوال:
نواب اربعه
علمای مدعی تشیع به روایات متعددی اشاره دارند و معتقدند طبق آنها پیامبر اسلام تصریح داشته که دین را از امامان بگیرید، سوال اینجاست که در زمان غیبت صغری نواب اربعه مجری این امر بوده اند و آیا در جایی پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم فرموده اند که دین خود را از نواب اربعه بگیرید؟!! پس چه لزومی برای پیروی از نواب وجود دارد؟!![1]
[1] تازه به عقیده خود شیعه حتی این نواب معصوم نیز نبوده اند، پس امکان خطا از ایشان می رفته است.
شیعه پاسخ نمی دهد 